Bir akşamüstü bitiyor sanki en hevesli yeri yaşamanın,
Bittiği yerden başlamak için uykuda çiğ tanesiyle yıkanmış en nazenin çiçekler,
İliklerine kadar tükenen insan da uykuya mı dalmalı bazen nasılsa uyanacağını umarak?
Yaşamın kenarından dolanıyormuş gibi usul usul yürümeli mi bahtını?
Ne çok yol var kenarından yürümek için geçip gitmek için kimseye görünmeden
Kıyısında durup izlemek için olanı biteni
Beni rüzgarın sesine verip söylemek ağıdımı
Çünkü sözüm mühürlendi en can alıcı yerinden
Derinlerde bir kuyuya düştü kilidi
Kalbimde bir yeşil bir saman aleviyle yangına döndü günlerim
Bir ırmak kenarında durup anılarımı ezber geçtim son kez
Unutursan ölürsün çünkü
Özlediğini,
Beklediğini,
Kırdığını...
