Ben en kötüsüyüm bu dünyanın 

Bana 

Bir beden, bir ruh

Hayatta kalmak için bir de suç bahşettiler

Ben ülkem kasıp kavruluyorken 

Temmuz sıcağından

Bulunma şerefine nail oldum burada


Ben en kötüsüyüm bu dünyanın

Beni ne ezgiler ne türküler büyütmedi 

Hasta yatağında bir ihtiyardan öğrendim

Yemeyi fakat doymamayı

En çulsuzundan çalıp çırpmayı

İnandırmayı fakat kanmamayı

En dipte ne varsa ki her zaman benimdi

Satın almayı, satmayı


Ben en kötüsüyüm bu dünyanın

Çünkü

Yok saydım ve yok bildim

Kendim bir efendiydim 

Bir afet mi olacak

Önce ben bilmeliydim

Mesele kargaşa yaratmaksa

Benden iyisi yok dedim

Yaratılırken her şey bir bana verildi zannederdim


Nasıl ki daldıysa

Kendini bilmezin teki bir rüyaya 

Uyanmayı geç de olsa bildi ihtiyarlığında 

Şimdiyse bir ömür 

Bir ömür fakat harflere sığdırılamaz

Öyle deli dolu mahrum sevinçlerden

Özrü borç bilirim herkesten

Koca bir ömrün sığdırıldığı

Af dilemem gerek dedim 

Çünkü yuvasını ben dağıtmıştım kuşun

Ben çalmıştım neyi varsa çulsuzun

Olmayacak şeylerle ben kandırdım en gözü açık dediklerinizi bile

Benim yüzümden küstü yağmalandı iftira ve yalana bulandı

Koca dünya benim yüzümden


Ben öyle bilirim ki katledilsem türlü şekillerde en masumunuz bile tekrar tekrar kıymak ister 

Af dilemeye varmaz dili 

Ben en kötüsüyüm bu dünyanın



Çizim: Ilgın Tanay