Seninle toplum onayımız yok, olamaz da
Ama ben seninle Kadıköy’de sabah karşı el ele yürümeyi açıklayabilirim tüm mahkemelerde
Beni belki asarlar, en iyi ihtimalle afaroz ederler tüm dinlerden
Ama ben tanrıyı arkama alıp savaşabilirim tüm kaidelerle, seninkiler dahil
Seninle bir akşamüstü Beykoz’da bir kafede çay içmek belki tüm ibadetlerin üstünde
Ama ben bunu açıklayamayabilirim, henüz kimse değil o demde
Bizim seninle duvara asılmış bir resmimiz yok, olamaz da
Ama çok geceler asıldı zihnimizde tüm kabulleri doğrucuların
Sen benimle kurduğun hayalleri bakır bir kutuda sakladın
Ben gözlerimde
Sen bana sevdanı taşkın bir delikanlının inceliğiyle sınadın
Ben sevdamı perde yaptım manzaralara
Ben kan kustum
Sen haykırdın
Ben ağladım
Sen ağlattın
Ben bin kere silip bin birinciye yine adını yazdım kağıtlara
Sen doğrucuların cephesine geçip en nihayetinde
Bana el salladın
