Her bir damlasını yanağımda hissettiğim yağmurlar,
Bedenimden sel olup caddelere taşarken,
Kendi afetimi yaşayan bir afetzedeyim.
Kendi ellerimle var ediyorum,
Kendi yüreğimle yok ediyorum.
Rüzgar şemsiyemi uçuruyor,
Gökyüzünde savruluyorum,
Birkaç saniye,
Düşüyorum,
Gözlerinden yanaklarına.
Bu şiirde artık iki afetzede yaşıyor,
Bu şiiri artık iki afetzede yazıyor.
Sadece biri ölecek,
Sadece biri okuyacak...
