hakkım yok mu
bunca yıllık yaşamda
kendime bakıp-
''kendime''
bakıp..
kendimi...
görebilmeye....
ben uzun zamandır kendimi göremiyorum
aslında ben uzun zamandır boş bakıyorum
sigaram sönüyor parmaklarıma ulaşıp-
yakana kadar..
sevgiler sönüyor-
ben gözlerinde ki ışığı görene kadar..
biram ısınıyor-
ben varlığını hatırlayana kadar...
ama bu kadarı bana yetmiyor..
alarmları erteliyorum.. ertelenebileceği kadar uzağa..
madem bu kadar ertelenebiliyorsa
neden daha yakına kuruyorum peki?
bir şeyi mi özlüyorum mesela
sabah perdeleri açıp
ve
rajaz'ı açıp
kahve mi demlemeyeli
ne kadar oldu?
ben ne zaman
çocukluktan
buraya
bu koltuğa geldim?
kum saatinin
kumunun aktığı kısımda mıyım
kumun dolduğu kısımda mı
yoksa o dar yer miyim ben?
ben-cil sorular bunlar
sizi sıkıyorum affedersiniz
affetmezsiniz..
insansınız şayet
affedilmek ister
affetmeye gelince kıç dönersiniz.
affeerim tanrıya.
ne de uğraşmış olacak ki
yaratmaya..
amen.
