Beni en çok etkileyen sahnelerden biri Calum'un Sophie'ye 11. doğum gününü ve o zamanlar seçtiği oyuncağı anlattığı sahne oldu. Herhangi bir oyuncağı seçebilecek 11 yaşında bir çocuk olarak bir telefon seçti ve o küçük çocuğun birini arıyormuş, biriyle konuşuyormuş gibi yaptığını, kelimenin tam anlamıyla aradığını ve uzandığını hayal etmeden duramıyorum. Bu harika filmdeki birçok detay arasında küçük bir tanesi ama bence Calum'un zihinsel sağlığıyla mücadelesine mükemmel bir örnek. O günü nasıl bu kadar net hatırlıyor, kimsenin doğum gününü hatırlamamasının yalnızlığı, seçtiği hediye. Bir yetişkin olarak hala mücadele ettiği her şey.
Aftersun uzun bir süre kafamda kesinlikle yer tutacak.