Ağaç Dibinde Sarılan Âşıklar
saçlarını tel tel okşar ayıklardım ukdelerini lüle lüle
papatyalar saklardım bir bir kıvrımlarının arasına
dayanamaz olurdu ellerim letâfetin saadetiyle
gezdirdikçe parmaklarımı yüzünün ayrıtlarında
aşk dolu bakışlarında yeniden açardı bahar
göz bebeklerinden ilkbaharın ışıkları çağardı
yanaklarında süzülen sevdâ ırmağından bir pınar
içime dolan, beni ağlatan bambaşka bir diyardı
dudaklarımızdı bizi gölgemizle ağaç diplerine mesken eden
kirpiklerinden parmak uçlarına değin öperdim teninin güzelliğini
izlerdin sevgi selinde boğuluşlarımı deprenmeden
kalabalıkların arasından sezerdim her tonunda sesinin tizini
ben ağaçlara yaslanırdım sırtımdaki yaralara inat
sense sarılarak uzanırdın tüm heybetinle kucağıma
gitardan yükselen sevgimizi çoğaltıcı bir serenat
yayılırdı asmalıklardan tüm ayrı aşıklara nemâ nemâ
tanrı katına yükseltip seni ibadet edercesine tapardım
putsallaşırdın yüzükoyun uzanarak devrik mısralarıma
şiirlerime kalbini açtığın yolda dev adımlarla yüreğine koşardım
iç içe karıldıkça aramızda türerdi alâyişli bir şavkıma
04.09.2023
Berat Güney
