Derinlerimde yankılanan sessizliği bölen tek şey, ruhum bedenimin kıyılarına çarptıkça hissettiğim acıydı. "Hala canlısın" diyordu bana, "hayattasın" ve umudu iliştiriyordu şefkatli elleriyle yüreğime.
Böylece dönüyordu yaşam denen ağır makinenin dişlileri, öğüterek ne varsa heybesinde...
