fısıltı gibiydi kirpiklerin

eğdikçe çığlıklar atardı

ağlardı, gülerdi, kusardı

ısıtırdın içimi kış son bulurdu


sayende serinletirdin

kollarınla sarardın beni

öperdin... öperdim, sarılırdım

kuytu bedenim ağlardı


sen susardın, öyle ya

dudakların kururdu

gözlerin başlardı konuşmaya

bir bir akardı, bir deli yağmur


sen ağlardın burada kıyametler kopardı,

alevlenirdi yüreğim en orta yerinden.

gözyaşlarınla elemlere boğdun bizi

sen ağlama elemlere boğma bizi

kanatma gözlerini sonbaharın ortasında