Yaklaşık 10 gündür yapmam gereken şey. Ağlamak, bağırmak gerekirse çığlık atmak... İçimi boşaltmaya ihtiyacım var, beni üzecek de olsa bazı şeyleri detaylıca düşünmeye, hissetmeye ve üzülecek de olsam kendim için en iyi kararları almaya ihtiyacım var. İki gün önce iş yerinin servisini beklerken gözlerim doldu yine... Ağlayacağım dedim, tamam, akşam eve gideyim, ağlayacağım. Biliyorum, yoruldum, tükendim, üzüldüm, kırıldım ama tamam, kendimi biraz da olsa rahatlatacağım dedim. Ama iki gün geçti, her şeyi hâlâ içime atmaya devam ediyorum. Korkuyor muyum acılarımı gün yüzüne çıkarmaya, onların altında ezilir miyim acaba? Her şeyi bir kenara bırakıp mutsuzluğumla baş başa kalırım diye mi bu kaçışlarım? Hiçbir şey bilmiyorum, her şeyden bıkmışlık var üstümde. Aklımı boşaltamıyorum, kalbimi iyileştiremiyorum, kendimi kötü hissediyorum...