Sen bana sarıldığında zaman duruyor gibi.
Senin kokunu içime çektiğimde yeni bir dünyaya adım atıyorum sanki.
Bir sen varlığı ile uyandığımda her sabaha...
Yeni bir hayal kuruyorum ve düşsem bile hep umudum olduğu gerçeği ile yaşıyorum.
Kar yağarken güneşin açacağını bile düşünebiliyorum.
Öyle çocuksu, öyle içten...
Yürüdüğümde, oturduğumda, gezdiğimde hep yanımda.
Çünkü sen benim bir kalbimin olduğunun kanıtısın.
Orası evin mesela.
Ben sende bulmam gereken her şeyi bulduğumu hissediyorum.
''Senleyken uçurumdan düşüyor bile olsam yaşıyor gibi hissederdim.
Senle olmak zaten uçurumdan düşmek gibi bir şey...
Uçurumun kıyısında, ölümle burun buruna, fakat hiç korkmadan yaşıyor olmak gibi...''
Muhammed Çağrı Güzel
2021-06-15T17:19:55+03:00Reyhanın dediklerine katılıyorum nazımdan çok nesire yaklaşmış bir eser olmuş. Kafiye düzeni, betimlemeler, anlatım tarzı gibi unsurlar geliştirilerek çok daha iyi bir noktaya varılabilir. Kaleminize sağlık :)
Reyhan Polat
2021-06-15T17:08:24+03:00Bağlam yerleri düz yazıya yakınsatmış. Okurken şiirselliği eksik geldi. Hep yazıyorum benim de yaptığım bir şey, şiirde sesleri oturtmak için yazdıktan sonra sesli okumak işe yarıyor. Akışın bozulduğu ya da düz yazı gibi durduğu yerler belli oluyor hemen. Elinize sağlık, eleştirim fayda sağlar umarım. :))