Ne çok acı var
C. Zarifoğlu
.....
Her şey uzak
neşe sadece canı acıyanı hatırlamayınca
uyuyunca unutulmuyor uzaktaki bebek ölümleri
ve rüya hiç anlamlı değil hiç anlamlı değil dünya
eğleniş ve zevk anlamlı değil renkler solarken
.
Kükürtün ve dumanın ve açlığın ve kanın karnında
doğmak bilemem, sadece ağlayabilirim uzağa
sadece neden diye bağırabilirim gökyüzüne
ay yine yok oluyor yine güneşin ışığıyla
yine ölse yani acı yok olsa yine de acıdı bir kere.
.
Suya ulaşmak zor suyun her çeşidi varken
sütün kuruduğu bir yer bebeğin yanı
sütün olmadığı annenin parçalandığı
ya da su kuyusu yoksa suyun bulandığı
siyah toprak siyah kıta
her şey uzak
neşe sadece canı acıyanı unutunca
kapansın kulaklarımız dilimiz kurusun dudaklarımız ya da, açılmasın, hiç şiir yazılmasın
.
Beni var eden!
Var oluş acıyor
kayıtsız kalmayı ruhumu hazza bırakmayı denedim
her şey uzak ya da her şeye uzağım
Bir ismin vardı önceden rüyamdaydın
var oluşa bir cevabım vardı kesindi her şey
şimdi yine varsın yine rüyamda ama bir adın yok.
.
Boşluğa sesleniş değil
değil mi bu?
Çünkü sana adınla seslenmiyorum
bir his bir koyuluksun içimde sen
beni var eden ve var oluş acıyor.
