Ben hiç bahar görmedim. Gerçekten görmedim. Hiç sevilmedim mesela. Her şeyi göze alacak kadar hiç sevilmedim. Ben aslına bakarsanız sevgiye olan inancımı da yitirdim. Bu saatten sonra da hayatıma bahar geleceğini düşünmüyorum. Zaten ben bahar da sevmem. Kışlar candır. Ağlarsın, içine çeker, sesini hapseder. Baharda her ses duyulur... Şimdi burada herkesin yaptığı gibi senden bahsetmek isterdim, hiç var olmamış bizden. Ama seni düşündükçe bulanıklaşan zihnim izin vermiyor, harfler düğümlenip kalıyor parmak uçlarımda. Bazen dilim de tıpkı parmak uçlarım gibi kasılıyor, söylemek istediğim onca söz gizleniyor dudaklarım arasına.

Sen bir şiirsin, benim içim çok rahat, niye biliyor musun? Benden başkasının dili dönmez çünkü bilirim, ah be kadın...