Bir kere bile ah etmedim
Senin derdinden
Bir kez olsun aklıma düşmedi pişmanlık
Bana yaptığın kötülüklerin bile hakkını ödeyemem
Yerin çok başkaydı bende
Evveli olmayan bir kalbe konmuştun
Seninle yumuşamıştı kaskatı ruhum
İnsanlığa bir adım daha yakındım
Dirilmiştim resmen, mezarlıktan farksız hayatımdan
Kırdın tabutumu, özgür bırakmıştın ruhumu
Sonra acılar içinde bıraktın sarılışınla
Yokluğun şakağıma dayanmış bir silah
İçi boş öldürmeyen, sensizliğe mahkum eden
Korkusunu yanı başımda taşıyorum
Acısını en içimden haykırıyorum
Yine de etmedim ah, etmem de
Ya dinerse acın ya unutursam sevdanı
İşte o zaman
Mümkünü kalmaz yaşamanın
