Ey yer ve gök,

arş ve sema,

cehennemin her bir katı,

varlık sahasının geri kalan

akla, kaleme dökülmeyen ve eskimeyen parçaları...


Neden nefese izin vermezsin?

Okyanuslara karışmama

Neden engel olursun?


Zira yaşanıp gidilecek ve

bitecek elbet bu nefes.

Daralmanın lüzumsuzluğu

ve o lüzumsuzluğun tek kapısı

bir tek bana mı?


Günler ayları, aylar yılları katarken önüne

Ben mi fazlayım bu milyar

hayal kırıklıkları arasında?


Ruh üflenirken bu bedene

Neyi bekler, neyi umdum ki?

Böylesine nankörsün ey yerküre

Her bir arka bahçelerinde feryat edeceğim

kadar da küçük.


"Ey iki adımlık yerküre! Senin bütün arka bahçelerini gördüm ben."