susamak en parlak gündüzlerde bile

insan, geçmişinden kaçar gibi şimdiye yakalanır.

yakalanmak ister, şimdinin tadı başkadır, en berrak sularda bile susamak, başkadır.

evet, zaman sanki hiçbir şeyi kapsamıyormuş gibi başkadır.

merhamet, yakubun oğlu, gözyaşı, hasret...

hayır, elbette bunlar başkadır.

zaman seni hatırlatan parlak karanlıklara kaplıdır,

yaşamak gayesi ancak seninle tamamlanabilmektedir.

kaybolmak bazen en derin susuşlarında, antik çağda mitolojik bir tanrı.

yine var olmak, hepten hiç olmak, vazgeçişlerindedir.

ruhum, kimsenin bilemeyeceği şiirleri satırlara dökerkenki yalnızlıkla dopdoludur, dopdolu bir boşluk.

canım, ruhum, neşem, benim biricik fesleğenim.

kimsesizliğimin duvağını kaldırıp alnını öp nolur, kimsesizliğimi kuşat tek senli kalabalıklarla.

acım seni bekliyor, tutsun diye acının elinden.

neredesin?