Benim gündüzle, güneşle bir derdim yok!

Göğsümde geceye ait bir cehennem var.

Ayağıma dolanan kalabalıklar uğruna,

bir kenara ittiğim yalnızlığın kefaretini ödüyorum.

...

Yüzümde emanet duran gülüşleri,

Kabuğuna sığmayan yaraları,

Sözleri, dizeleri, şiirleri,

evleri, odaları, duvarları,

ne varsa göndüm.

En çok da kendimi,

gecenin o karanlık sığınağına.

...

Işık, gerçeği örter mi ?

Örtüryormuş.

Rüzgar kin güder mi ağaca ?

Kırk yerinden kırılınca ağaç, anladım.

Güdermiş.

...

Soğuyunca insanın içindeki ateş,

en çok da kalmak istediği yerden gidermiş.


AHI TUTAN YALNIZLIK