Bazı gecelerde tüterken dumanım
bastırır hıçkırıkları kulaklarımı
rüzgarları durdurur
geceyi böler derinden
ahı tutulmuş kadınların akıp geçen gözyaşları gibi
bu hayat akıp geçmiş hep yaralayarak
sessizlik çökmüş semtin üstüne
bu büyük kentte
bir yanmış bir sönmüş ışıklar
üstünü kaplamış yalanlar
büyük bir dağ gibi
şimdi çık çıkabilirsen bu işin içinden
sıyrıl kıyafetlerinden
yüzünde kalıplaşmış alışkanlıklarını terket
ve unut hala vaktin varken
yitirmeden geceleri aklını
savur saçlarını
bir kez daha bu rüzgara karşı
eğilme daha fazla
omzundan düşmüş son gözyaşın
başın dik duruyor ama hep sol tarafa bakıyor gözlerin
bu son durağın değil
ellerinde biteceğim
sakladım kelimeleri bir sır gibi
seni kollarımla saracağım
ve kalbimiz yakınlaşacak hep daha fazlası için
senin için tütecek sarılım
yemin ederim
her şeyi unutturacağım
bir gün seni de mutlulukla sınayacak bu hayat...
