Herşeyin düzeleceğini sanan ahmaklarız biz
Herşeyin farkında olup elimiz kolumuz bağlı
Ses çıkartamayan çulsuzlar...
İşe girer bir ay dolmadan kovuluruz
Masa başında fazla işten sıkılırız
O kadar nimet arasında nankör insanlarız biz
Şükür bilmez,kıymet bilmez fakirleriz
Ne anneye ne de babaya hürmet biliriz
Onları kaybedince "Vah anam,vah babam" deriz
Deriz deriz hiç utanmadan küfür de ederiz
Daha toprakları ıslanmadan mirasın peşine düşeriz
Daha acı çekemeden hesab kitab yaparız
Siyaset için birbirimize gireriz
Onun kızı bunun oğlu yaptı der,
Evimizde çocuklarımızı azarlarız
Yoksulları görüp acırız ama aynadaki yoksulluğun farkına varmayız
Etrafımızdaki eksikliklerin farkına varırız ama dönüp kendimizin farkına varamayız
Sabah kavga ettiklerimiz ile akşam kumar masasında gülüp eğleniriz
Biz o kadar fakiriz ki cömertlik nedir bilmeyiz
Fedakarlık yapmadan bize yapılsın isteriz
Öyle gururluyuz ki el öpmeye boyun bükmeyiz
Biz herşeyin düzeleceğini sanan ahmaklarız
