“Kabrimi gösteren taş parçasından
Yıllarla silinmiş olsa da adım
Bir zaman, ey yolcu, ben de yaşadım.
Çılgın heveslerim vardı benim de,
Benim de ra’şeler gezdi tenimde.
Alnımda bahtımın kırılmaz tacı,
Ben de ey yolcu, şen, yahut kavgacı
Adımlarla gezdim hayat yolunu
Ve bir avuç toprak oldum en sonu.”

Zamanın nasıl geçtiğini fark edemeyiz... Sanki bu gençlik vakti hiç bitmeyecekmiş gibi; bu beden, bu coşku, heyecan bir gün son bulmayacakmış gibi yaşarız. Gençlik, kıymetini bilenindir. Şairin de dediği gibi: “Adımlarla gezdim hayat yolunu.” Hayatın gezilecek, tadılacak birçok yanı vardır; vakit kaybetmeden bize bahşedilen bu zamanı değerlendirmeliyiz. Hepimizin sonu kara toprak elbette lakin anlamlı ve değerli geçirmek bizim elimizde...