Bu yazıya ilham olan küçük kız çocuğuna selam olsun...
İstanbul yeşilköy
Rum'u Ermeni'si Müslüman'ı beraber yaşadık hep bu semtte, hala da öyle...
Geçen gün oturuyorum bir yerde.
Karşımda bir sokak levhası...
Sübyan Mektebi sokak 14-21
Bir kız çocuğu sesleniyor...
-ahpariiiiggg
-ahpariiigg
Ahparig: kardeşçiğim
O sırada aklıma birbirimize aşağıdan yukarıya
Seslendiğimiz, gürültülü ama renkli eski mahalle kültürümüz geldi.
Getir yerine balkonlardan sarkıtılan renkli ipli hasır sepetlerin,
Koca zincir marketlerin yerine,
Köşebaşı bakkalların,
Birbirimize bir sesleniş, bir kapı tık tığı kadar yakın olan komşularımızın olduğu zamanlar...
İletişimin bol olduğu, herkesin sokaklarda olduğu, kapılara pencerelere çıkmaktan korkmadığı.
Paylaşımların, dertleşmelerin sular seller gibi aktığı...
Kan kırmızısı, candan sıcak zamanlar..
Heh, işte nerede o eski günler...
