Nereye gitsem, hangi kapıyı çalsam arkasından birilerinin birlikteliği çıkıyor. Sadece sohbet ederken dahi olmayan kişileri savunurken bulursam bazı yürekleri ansızın kırılıyorum. Kırılganlığım, benden daha çok sevişine mi yoksa yalnızlık duygumu pekiştirmesine mi bilemiyorum. Yakınlık kurmaya çalıştığım her yüreğin soğukluğunda üşütüp, duygularımı hasta olurken buluyorum. Ait olmaya çalıştığım her dalın mevsiminin benim için uygun olmadığını anlayışlarım, çiçeklerimi küstürüp baharlarıma soğuk aldırıyor. Sevilmeye ihtiyaç duyduğum her günün mağlubiyeti, haneme eksiler olarak ekleniyor. Sonuçta hepsi tek bir çatı altında toplanıyor.
