Zamanın ruhu esir etmiş

Gölgemin kıskacında yaşamaya

Çiçeklerin tomurcuklanması, gökyüzünün mayalanması

Yetmiyor, ruhumu bu mahzende yaşatmaya


Ne zaman kansam mahzenin sonsuzluğuna

Sonsuzluğun içindeki hürriyet aldanışlarına

Pervaneler fışkırıyor gövdemden

Fakat yenik düşüyor, geçen vaktin darlığına


Sonra gövdemden bir ulu ses haykırıyor

Ey şaşar beşer! Hiç serzenişte bulunma

Yanlış yerde yurt ararsın...

Senin aitliğin özünün mayasında