Ürkek bir Anadolu çocuğuyum ben
Küçükken bu ne anlar denildi bana
Duygularım yok sayıldı
Ben oradaydım ama orda olduğumu büyürken unuturdum.
Çünkü bütün büyükler unuttuklarını sanırdı
Bir volkandı, içim parçalandı
Ama acısı geçerdi çünkü ben daha küçüktüm
Kardeşime annelik yapacak kadar büyüktüm.
Ama ne isteyeceğimi bilmeyecek kadar küçük.
Biraz daha daha büyüdüm ama hala küçüktüm.
Anneme annelik edecek kadar büyüdüm sadece.
Başka bir şehre gidemeyecek kadar Küçük.
Sonra biraz daha büyüdüm.
Evlenecek kadar büyümüştüm
Ama kiminle evleneceğime karar veremeyecek kadar küçük.
Velhasıl ben büyümeye devam ederim ancak
Önemli olan kaç yaşına geldiğim değildir.
Önemli olan cesaretimin kaç yaşına geldiğidir.
Cesaretim hiç büyümedi.
O beşikteki çocuk gibi
Tıngır mıngır sallanıp durdu
Çünkü eğer cesaretim büyüseydi
Artık beni sevmezlerdi
Ben kusurlu doğmuş bir siyahi olurdum
Akbabalar beni yiyebilirdi, sorun değildi.
