Baka kalıyoruz ya öyle hayatın akışına
Yaşayanın anlaması zor bilirim
Eğlenirken bir şarkının sesinde
Severken sokak köpeğini
Hazırlarken yemeğini
Ve nicesini
Anlaması zor bilirim
Ben penceremde,
Dışarda dalları eğdikçe rüzgar bende eğiliyorum
Bir dal kırılınca kırılıveriyorum
Nerden estiğini de bir ben görmüyorum
Bir vazonun dibinde unutulmuş çiçek yaprağına dönüşüyorum
Bazan bir resim fırçası.
Bazan camı duvara bakan hastane odası oluyorum.
Baka kalıyoruz ya öyle hayatın akışına
Ben o akışta kayboluyorum
Ölüyorum ve doğuyorum
Çoğu kez can sıkıyorum
Bazan paketlenip deniz dibine atılıyorum
Bazan kıvrılıp diz dibinde yatıyorum
Kimine can veriyorum bir sedyenin üstünde
Benden gitsin ona gelsin istiyorum
Bazıları gitmeli o hayatın akışından
Bazıları da varmalı artık o beklettiği yerlere
O biletler satmasa ya hiç bir seferi
Ben şoför olsam hiç yolcu almam
Baka kalırım son vedalara
Bir kitabın bitişinde,
Bir yaprağın sarısında,
Bir meyvenin küfünde görürüm kendimi.
Baka kalıyoruz ya öyle hayatın akışına.
Kanıyoruz ya birilerine
Kanatıyoruz ya birilerini
Yüksekte de aklımız gitmiyor mu atlamaya?
Bazan kıymık gibi batmıyor mu ayağa bu hayat?
Kendini anka zannederken bir mum olduğunu hatırlatmıyor mu?
Yanmak, erimek başkasının iradesinde bizde baka kalıyoruz ya öyle…
