Rahatsız edici tavırlar, ne dediğini anlamayan insanlar, duygulara önem vermeyen sahte sevgililer...

Sanki her şeyin sahte ve gösteriş olduğu bir zamanda doğmuşum.

Ne kadar da iğrenç duygular yansıyor insanların yüzlerine.

Doğallığı seviyorum ben oysa, doğru olmayı, insanları yormamayı, kandırmamayı.

Ne anlıyor insanlar bundan, içi boş, hiçbir anlamı olmayan sahte duygulardan. Birini gerçekten sevmek gerekmez mi?

Ya da sevmiyorsan onu özgür bırakmak?

Birine umut verip arkanı dönmek ne kadar zalimce.

Bu anlamda düşünmüyor sanırım insanlar.

Sevmenin anlamını bilmeyen milyonlarca boş kalp.