radyomdan yayılan o ses
deniz manzaralı hastane odamda yankılandı.
baş ucumda duran kitabın arasında bir not:
"ben kötü polis olamayacak kadar kötü bir polisim."
Pencereyi açıyorum, "gök dolabilir içeri" diyerek
hala bazen bir şairi anacak kadar romantik olabiliyorum
romantik olmadığım o anlarda da zaten genelde şaşkınım.
Evet, hayatımda tek bir mimik olsa bu şaşkınlık olurdu
ben hala o radyonun içine takım elbiseli bir kişinin sıkıştığını hayal ediyorum
Ağaçlar düşünüyorum çoğu zaman
gölgesinde soluklanacak kocaman, yemyeşil ağaçlar
ama bak şu işe ki yanından geçecek bir ağaç bile bulamıyorum
sonra diyorum bir deniz
Belki bir göl
Küçük bir su birikintisi karşısında rüzgar eserken ben uzansam
ama nerdee!
toplumsal olmayayım dedikçe ben
yahu deniz dolmuş kolibasil
bana şimdi mesaj verdirtmeyin
ben bir şeye sahip olamayacak kadar özgür yetiştirdim aklımı
sonra yakalamam imkansız olacak kadar kaçırdım onu
şaşkınım hala
bunca halsizken nasıl bu kadar uzatıyorum sözlerimi
koydum kenara okuduğum kitabı
şimdi anlatma sırası bende
yorgunum, soluklanayım biraz
halsizim ama geçecek
ben başladığım zaman bu hikaye kolay kolay bitmeyecek.
#ZNK
