Sen anın şımarık ellerini tutuyorsun orada
İşte buldum, diyorsun
Ben burada beklemenin türkülerini sıyırıyorum aklımdan
Yakındır, geçecek diyorum
Sen sarılıyorsun parlak, jelatinli bir umuda
Tuttum yaşamı ucundan, diyorsun
Ben kendimi kazıyorum şimdinin telaşından
Dünlerden heves yontup yarını bekliyorum
Sen kalabalık caddeleri tercih ediyorsun, soluk almak için
Parlak fayanslar gözünü kamaştırmıyor
Ben es geçilmiş ara sokaklarda duruyorum bir sigara yakıp
Aklımın adımlarını tenhalığa alıştırıyorum
Sen yağmuru seviyorsun pencerelerin ardından
Şemsiyen kapı askılığında hazır kıta duruyor
Ben damlalara yüzümü çeviriyorum, nerede bir su birikintisi görsem kendimi seyrediyorum
İnadım diri, vermiyorum son paramı şemsiyecilere
Sen avazını kullanıyorsun kendini duyurmak için
Özgürlük sanıyorsun, aynı dili konuşmayı
Ben, nefessiz tükettiğin ömründür, diyorum
Her andan bir şey kalmalı geriye
Lekesiz hayat, yaşanmamış hayattır
Biliyorum
Senin gaz lambanla benimki aynı şeyleri aydınlatmıyor
Diyor biri
Sen düşmanlık sanıyorsun bunu
Ben, dünya varmış, diyorum
Herkesle varım aynı karanlığı yaşamaya
Yok değilim, gocunmam,
mum olurum bir çocuğun annesiz odasına
Ama şimdi, yani...
herkesin aydınlığı kendineyse burada
Benim jilet gibi rüzgarlarım var
söndürürüm büyüttüğünüz o insan ayrıştıran ateşi
Bektaş Şenel
2020-05-09T14:27:04+03:00Eksik olma kardeşim, cansın. Teşekkür ederim.
Harun Akhisarlıoğlu
2020-05-09T04:07:50+03:00bir şiir kurşuna denk buralarda, biliyorum. bektaş şenel, şiirden acıya iltica. aynı aydınlıkta yazıyor, hala.
Bektaş Şenel
2020-05-09T02:42:34+03:00Çok teşekkür ederim Sena. Eksik olma. :)
Sena Türkmen
2020-05-09T02:38:06+03:00Senin şiirin tam da olması gerektiği gibi dürtüyor... Kalemine sağlık. 🌹
Bektaş Şenel
2020-05-09T01:09:02+03:00Teşekkür ederim.
Gonul
2020-05-09T01:07:45+03:00Kalemine sağlık çok güzel