avuçlarımda isa'dan kalma çarmıh izleri
bir çivi bazen yaşamak
hayatın arka mahallelerinde
çıkmaz sokak tabelalarına çakılan.
düşüncemin erozyonundan kurtulamıyorum
ülkem çok yoksul, ağrı çok yönlü
rüzgarı arkama alıp yelkenlimle
yağmur bakışlı ormanlara gideceğim
içimde küflü sarnıç kokusu bundan.
gitmek başka nasıl inşa edilir ki
ayaklarım düz taban
iki dudağının arasında merhametsiz bir öfke
kan damlıyor asfaltın altında ezilmiş kumlara.
bu çiviler ah bu çiviler
duvarların değil içimin oyuklu tüccarları
hatıraları çerçevede, içimi bir cenderede
sıkıştırıp duruyor bu paslı, yaslı çiviler.
geçmiyor olamamanın sancısı
ayrılık başka bir çivi göz kapaklarını
açık tutan kırık ayna
çok gürültülü bir ülkeden geçiyorum o sıra
kadın cinayetleri, faili meçhuller,
kara borsadan aklımı bulandıran
rakı sofraları kuruyor on üçüncü yaşım
kolumda hatırasız bir jilet kesiği
sol yanımdan aşağıya kadar yanık izleri
mıhlı, mış'lı bir kadınım ben
bir varmışım bir yokmuşum,
var mıymışım ?
eve dönmek acıya benzer bir tortu
tüfek omuza daha askerlik tamamlanmadı
uzun namlulu vurulmaklar, yaşamdan alacaklı hevesler
yalnızlık şu müphem, şu akşamcı züppe
henüz kendisiyle tanışmadı.
bu yüzden sesin ölüsü gibi çöker
dibine bazen insanın, bazen evin.
çöreklenmiş bu akşam hüznü bundan.
aklımda paslı bir çivi
hikayem ağrıyor anlaşılamamaktan
yenilgilerim uzun boylu, adımlarım kısa
yaşamak çok zor bayanlar baylar
-bu işi pek beceremiyorum-
soyuluyor bir çiçeğin rengi
altından çekilişi oluyorum bir ağacın gölgesinin
güneşle bakışmak acıya meydan okumaya benzer.
bu şık ve gösterişli hüznüm hep bundan.
yenilgi.
durak.
-gitmeyi de beceremiyorum ki-
şiirler yazmaya başlamam hep bundan
aklımda paslı bir çivi.
bu kez burada bitti.
-beni hiç sevmemiş-.
Songül Uslu
2023-06-23T19:19:17+03:00Çünkü kavmini terk etmeyi bir kez bile düşünmedi İsa.