Dünya üzerinde yürüyorum

Cebimde dünyanın eksiksiz bir tasviri var

Deneyimin burukluğu midem ile dilim arasında mekik dokuyor

Yutamadım... kusamadım da

Sanırım onu içimde taşımak mecburiyetindeyim

Çünkü ben gittiğim ve onlar geldikleri vakit

Benim yaralarıma bakacaklar

Çürümeye yüz tutmuş mideme en son ne girdiğine bakacaklar

Düşüşlerimi ezberleyecek, yediklerimi yiyecekler

Şöyle söyleyecekler: Biz bu yolu ilk defa yürümüyoruz

Aşağılanmış, susturulmuş bedenim püskürecek

Şöyle söyleyecek: Siz bilmekten çok inananlar

Size aynı yolu yürüdüğümüzü düşündürten nedir?

Yolun sonu deneyimdir

Deneyim ise doğrudan kim olduğunuzla ilişkilidir

Şimdi siz kırıklarımı sayanlar

Bir eksik düştüğünüzde

Canınız gerçekten daha mı az acıdı?

Sözlerimin tesirini hissedeceğim

Ancak onlar devam edecekler ayak izlerini takip etmeye

Ve ben söyleneceğim

Bu arayışınız kayboluşunuzun resmiyetidir diyeceğim...