Atıl günlerin hedefindeyim.
Onlar mı yavaş geçiyor yoksa ben mi unutuyorum ömrün bir nefeslik kısalığını?
Ağır ağır yürüdüğüm bir çizgideyim.
Her geçen gün biraz daha kaybediyorum çocukluktan kalan merakımı.
Pek güçlü sanıyorum ya kendimi.
Kimse beni üzemez diyorum her yeni günde.
Belki de hiç tatmadığımdan çaresizliği.
Aptalca bir cesaretle ilerliyorum yine de.
İleride iki cansız beden bekliyor beni.
Zamanını bilmiyorum ama kesinliğini biliyorum.
İkisini de tanıyorum çocukluğumdan beri.
Artık ilerlemeye korkuyorum.
