Akşam oluyorum.
Toprakla yoğruluyor,düşüncelerimde boğuluyorum.
Ruhum,hür bir çocuk gibi tutsak oluyor,
uzaklar oluyorum.
Durmadan buğulu bir gelecek hissiyatı hissediyor,
kendime yoruluyorum.
Yüzünü,sesini hatırlamıyorum,yüzün sanki yağmurun ışıltısı oluyor
Sesin,tanrıya yakarışlarım oluyor.
Seni görenler ne şanslı,
Duyanlar ne kutsal diyorum.
Benimse çarmığa gerilmiş ellerim,
Birazdan gökyüzü olmayı diliyorum.
Hiç bir yolun sonunda kimse beklemiyor beni biliyorum.
Duvarın ardı ölüm,Duvar kadar sessiz oluyorum
Bekletiyorum ölümün getirdiği bütün güzellikleri,
Acılarımı tekrar ediyorum her gördüğüm mutlulukta
Her şey tekrardır biraz.