Apollo’nun görkemli güneşini sarmak,
kolaydır zalim âdemoğlu için
ey benim görkemiyle yıldızlara doğan; hilal yüzlü sevgilim,
Artemis’in oğlu, ben sana günah mı işledim?
benim beyhude vücudum sana sığınırken
kavruk tenin, gözlerimin pırlantalarına akarken sen,
prangalarımı kalbine sardım da
dikenleri mi yüreğine battı?
mazi bize ihanet etti
senin akrepten doğma iğnelerin
benim ördüğüm köprülerimi
bir gecede ateşe verdi
