Kaldığım yerden devam edemiyorum kendime.

Biraz çocuk oluyorum, geçmiş sanrılarıyla.

Ve biraz sonra kederin

Kanlı kellesi ellerimde.


Hiçbir sabahım yok benim,

Ne bir akşamım ne de bir gecem.

Zamanın dışına itmişler beni,

Kendimi yok yere yitirmişim.


Üşüyemiyorum da sıcaklığı bilmediğimden.

Hiç sevilmediğimden yalnızlığı da tanımıyorum.

Kilitliyorum odaların kapısın hep,

Aynalara bakıyorum.

O beni görmüyor diye kendimi göremiyorum


Tek bir hatıram yok,

Boş yere yaşıyorum yüzyıllardır

Hiçbir kalpte sancım yok,

Hiçbir saçta ellerim.

Silinmiş ismim, tüm hikâyelerden.

Ben kimseyi, kimse de beni sevmemiş.


Uçamıyorum, henüz koşmayı bilmediğimden.

Bu yüzden kadınların yüzlerine bakmıyorum.

Uyuyamıyorum, içimdeki cesetlerin kokusundan.

Bu yüzden bir akşamüstü çakır keyifken bile

Âşık olamıyorum.


Çünkü ben

Nereye gitsem gitmediğim yerdeyim.

Kafama sığmayan bir düşünceyle

Ben nereye gitsem yaşam başka yere düşer.

Ne ben dünyayı ne de dünya beni sevmemiş.