İnsan, önce var olur!*
Yok olsun yalnızlık kalabalığı
Çünkü insanların bizlere yükledikleri kadarız
İşte köprü altında ahlaksız bekleyişler
Çünkü niyetler tertiplidir
Henüz tıraş olmuş bir subay kadar
Özenlidir para kazanma hırsı
Günlük rutinler ve birkaç intihar
O halde birkaç Afrikalıyı vurmak veya
Kan kusmak hiç de sorun değil
Kıyılara yüzükoyun vurmak
Memelerin olduğundan taşla ezilmek
Öyleyse resmet kendi tanrını
Kapansın suretinde yaralar
Mars’a adım attı ihanet
Alın içimden özgür iradeyi
Bir papaz veya haham
Özellikle bir imam yüzüme bağırabilir
Descartes değil de ben var olabilirim
Yer çekimsiz ortamda ağlamak anlamlı olabilir
Susarak da ölebilir
Yaşarken istediğimiz kadar bağırabiliriz
*J.P. Sartre, Varoluşçuluk
