Yürüdüğüm her yerde yeni bir ayna
yeni izlerin verdiği yeni bir yansıma
sankiler arasında tanışmalarım ve korkum
aynı, başım dönüyor nesneler yabancılaşırken
çok, çokluk ve birbaşınalık kabusuyla doluyum
önceden bir tanım vardı yanımda
kesinliklerle yürüyordum.
.
Kendimi hazza bırakmayı istemiyorum
uyuşunca gelen o kudretli şakayı içimde
istemiyorum, başkaları çoğalıyor adımlarımda
ağaçlar bitiyor, ken dimi tekrar etmek zorundayım.
.
Şeyler genişliyor. Yıpranışa çare yok. Çürümeye de.
Nedir bir bebeğin yüzünde gördüğüm,
bir anne de
nedir yoksa o kafa karıştıran bir şey mi bilmiyorum
içimdeki yalnızlık niçin kalabalığın zıttı değil
niçin coşkuyla konuşmalarım durgunlukla bitiyor
.
Bütünlüğün karşısında paramparçayım, hayretle!
günüme uygulanabilir biriyim
cisimlere
yeni bir ad yeni bir anlam vermezsem
korkudan kaçmak için okurdum,
Şeyler genişliyor.
.
Dişlerimin çürümesi beni niçin i
lgilendiriyor ki?
