Kışlar; küskün
Ben; sonbahardan sıyrılmaya niyetle, duvarlarımda çakılı iman dolu küsküler sayıyorum
Pencere buğularımda boğuk bir feryat; yaşasın hayat
Yastıklarımda kemirgen iniltilerini, ilahi sanıyorum
Zihnim, vertigo bir dervişin acısını taşıyorken, gözlerimde parlak bir irfan
Basiret ve bekaret birbirine karışmış
Apaçık ölüyorum
Kıyamet; omuzlarımda tünemiş, sırtım; saygıdan iki büklüm
Leşler geziyorum odamdan çıkıp
Kulaklarım, sekiz kere doğurmuş bir kadının anne ağıtlarıyla hissizce çınlarken
Huzurlu bir mahallenin en tedirgin kuytusunda pamukzehirciyim
Gözlerim; keskin ve sivrice dolanıyor mutlu bir halkın üzerinde
Ben, anlam budalası ve yalan kafiyeli metinlerle sempatik bir ölüm taciriyim
Parlak tenim karanlık bir mezara ne kadar da yakışıksız oysa
13.01.2014/10.02.2024
Darıca
