kim suladı nihayetsiz yanlışlarımı
kim besledi, büyüttü bu kadar; çıksın söylesin
ne vakit
doldursan geceye
dolmayacak.
veyahut
bi’ genç kızın
göğüs kafesinde
sanma ki
yumruk kadar et parçasına sığacak
güzel olan her şey için
biraz da sen
en çok da güzel olan acılar için.
en güzel acı sevmek olmasaydı
not düşer miydi yunus en değerlisine
hep yan yana yazar, yan yana okutturur da
yan yana yaşattırır mı bi’ gün, kederlisine?
rastlamadım günlerdir önümde, arkamda,
sağımda, solumda, gölgemde, iki yakamda.
yanaştım ne kadar uçurum varsa yakında
büyüdüm, dediler;
alış bu kimsesizliğe.
