Koymuşsun kafanı buz gibi betonların, yamuk kaldırımların üzerine.

Derin derin çekiyorsun nefesinle beraber tüm acı haykırışlarını.

Kovalamacası bitmez bu gecenin sabahına kadar ölümün.

Terketmeden önce onca parmak izi, 

Sevildiğini san sen.

Kirlendiğin halde.




Uyan! 

Bak etrafına.

Var mı ıslığını çalan sana?

Kelebek konsun burnunun tam ucuna.

O da giderken bak etrafına başka konmak isteyenler var mı.

Yoktur. 

Olsa da yalandır.

Güven ayaklar altına alınmış,

Bir kez daha terketsinler seni ve,

Başlasın sanrılar.