Hayatımızda alışkanlıklar, bazen en büyük düşmanlarımız olabilir. Birisi istediği zaman gelir, istemediğimiz bir anda döner. Zaman, acımasızca herkesi etkilerken, ben yalnız uyanıyorum. Verdiğim emekleri bir akşam sofrasında bırakıp, hislerim yorgun düşüyor. Yaşıyorum ama sanki içimde ölü bir his var.
Toparlanmak zor geliyor, seviyorum ama kendim için kötü biriyim. Değer verdiğim şeyler, aslında bizim için önemli olan şeyleri düşündürüyor. Gece yarılarına kadar hayalini kurduğumuz yıldızları düşürüyorum. Belimde ellerin olmadığında, bir saat içinde üşüyorum.
Kireçburnu'nda bir benzinlikte, geceyi birlikte bölüşürüz. İstersen küçülür, zamanı geriye götürürüz. Ama başkasının yıldızı olma, kendi yolumuzu çizmeye çalışırız.
Olmuyor, neden olmuyor diye düşünmekten vazgeçiyorum. Bendeki sen tamamen bitmiş durumda. Eğer durmuş olsaydın, verdiğin sözde durmuş olsaydın, dünyaları versen de istemiştim seni.
Tünellerdeki ışıklar yalan olur, artık farkımız kalmadı. Gurur duymak yerine isyan etmeliydim. Bu son bekleyişimdi, içim içim yanıyor. Sessizce tüm küllerim sönüyor. Üstümüzde yıkılmış bir şehir gibi hissediyoruz. Tarih olmamak elimizde değil, ama çok geç artık bizim için.
İstersen küçülür, zamanı geriye götürürüz. Ama başkasının yıldızı olma, kendi yolumuzu çizmeye çalışırız. Olmuyor, neden olmuyor diye düşünmekten vazgeçiyorum. Bendeki sen tamamen bitmiş durumda.
