Yorgun Bir çift göze yaslanan bedenim şimdilerde beni terk eder oldu Ellerimi kıpırdatamaz başımı ayakta tutamaz yokluğunu kabullenemez oldum. ben yok oldum kimseye Fark ettirmeden hem de sesimi duysunlar diye çok uğraştım alışmaya çalıştım ama ne kadar çabalasam da kimseye yangınımın sıcaklığını bile hissettiremedim .Umut kokan bir şey yok Bir avuç korkakla yaşadım .şimdilerde ise susmak ilaç geliyor bana çünkü biliyorum çıkan hiçbir kelime onları etkilemeyecek ben yine tek başıma kalacağım .alıştım olmayan her şeye ,bana iyi gelmeyen şeylerle yaşamaya en kötüsü de kendi cehenneminde kalbinin cayır cayır yanmasına
Alıştım mı yokluğuna
Vaz mı geçiyorum varlığından
Tedirginim aslında
Ya başkasını seversem
İşte o zaman Seni ömrümün sonuna kadar affetmem affetmem
(paragraf bana şiir Özdemir Asafa ait)
