İçimi döküyorum işte
Şüphelerim yitiriyorken
Aklımı orta yerinde baharın.
Boşuna mı diye ağladığım
Günlerin sabahı soluksuz
Serpildi tohumları canımın.
Kızma diyorum yalnızım
Zaten uzundur pişmanım
Yaşadım yeterince.
Özgürüm güya yazıyorum
Çıkamıyorum mezarında
Yedi kat yerinden.
Gönlümü açıyorum işte
Girizgâhı uzun yazılarım
Alnımdan dökülüyor aheste.
