ismim!
sen varsan
çekilir tüm tabureler
dünya gibi altımdan
gül cesetleri bile diridir
dar ağacının baharı
çiçek bekler
yekinip bağırtan savaşta
orada,
yani mâlum savaşın ortasında
3 yanlışın bir doğruyu kucaklama çabasında
beni kalbimle konuşurken görmüşler
oysa ben
kaoslarca doğrulup gözlerinizin dibine baka baka ağlamak isterdim
sen!
yani ismin,
evini mesken tutmuşsun
deliliğini namluya sürmüşsün
bir elinle ismimi tutup
bir elinle sesimi itmişsin
biliyorum düşen her seste bir kabuk tınlar
ve çiçek bekleyen darağaçları bile
dünyadır artık
çünkü dünya
zillet bir tabureyi altımızdan
kimin çekeceğini
beklediğimiz
bir kabuktur
ismim!
sen varsan rahat yok bana*
