Benim kafam her zaman dolu olmuştur ayna. Zaten bu yüzden kalemi kağıdı eline almaz mı insan? Bu sefer de bu sebepten buluştuk ama ilk kez ne yazacağımı toparlayamıyorum. Sanırım artık sadece kendim için korkmuyorum. En tepemdeki zerreden ayak ucuma kadar hissediyorum isyanı. Bu kadar aç olur mu insan isyana? Ne çok da ilk var bu sefer karşımda. Ben büyüdüm oysa ki. Büyüdüm ama dönüp dolaşıp beni boğan sorun hep aynı kaldı. O büyümeyecekse ben neden büyüdüm. Ben büyüdüm ve güçsüzleştim. Oysa o daha da güçleşti.

Ayna,

Ben güçlü bir insan olduğum için beni sınıyorsan bunu yapma yalvarırım. Sen de biliyorsun eski ben olmadığımı. Belki de bu yüzden daha da çok geliyorsun üstüme. Ama benden bu kadar. Yeter. Boğazıma düğüm olanın sebebi ben değilim. Peki niye o benim sebebim?

Belki de en merak ettiğin son benimkisi. Bundan mı hep aynı başıma gelen? Bu değersiz sonu neden başrol yapma niyetindesin ki?

Ayna,

Sana isyandayım ilk defa. Elimde olmayan şeylerin beni şekillendirdiği bu şeylerden nefret ediyorum. Sadece beni durdurmandan iğreniyorum. Güneşin sıcaklığından, yağmurun damlasından, ve daha nice sevdiğim bu küçük detayları benden almandan şikayetçiyim. Oysa seni en çok ben severdim. Ben anlardım. Seni hep kucaklardım.

Ayna,

O küçücük gözlerimde koca koca devlerin arasında kalırdın iki büklüm. Ben seni hiç koruyamazdım. Hep uzaklaştırırlardı beni. Ben derdim ki o benim devim. Ben onunla uçarım derdim... Sen hep haksız da olsan ben seni korurdum. Çünkü artık büyümüştüm. O devlere cevap verebilirdim. Büyüdüm. O devler sana saldırdı. Ben seni korudum. Sen hala iki büklümsün. Gözlerim hiç büyümemiş.

Ayna,

Sen hiç göründüğün gibi değil misin gerçekten? Bu yansımanın ardı gerçekten var mı? Benim dimdik durduğum ayna kırıklarla mı dolu? Beni sadece sen destekledin halbuki. Ben hep zannettim ki safça bir tek sen sevdin beni. Kanatlarının altı hep sıcak olur sandım. Ne olursa olsun seni hatırlamak istediğim gibi hatırlayabilirim derdim.

Ayna,

Boğazımın ortasına oturan yumrudan kurtardığım bir sürü sorum var. Sen hiçbirini cevaplamıyorsun. En sonunda "iyiki" diyorsun başka bir şey demiyorsun. Bilmiyorsun. "İyiki" çoktan sıradanlaşmış bir kelime. Artık sadece "keşkeler" ve avuç dolusu sevilmemiş sorular var.