1 aya hallolur dediğim şeyler hallolmuyor artık
kaybolunca kolay kolay bulunmuyor insanoğlu.
döner dediklerin dönmüyor yaş arttıkça
sen hep çocuk kalıyorsun da,
insanlar değişiyor,
küstüğün barışmak için koşmuyor artık.
aynı evrende, aynı gezegende
aynı ülke, aynı şehirde
bir yerlere koşturup dururken
kesişmiyorlar, eskiden birbirinden ayrılamayan yollar.
hiç mi özlemedin oğlum,
hiç mi "keşke olsaydı beraber gülerdik" demedin
hiç mi bakmadın acaba napıyor?
acaba hasret kaldığın o yüz kimlere gülüyor
insan nesne değil.
eskiden sürekli okuduğun bir şiir,
sürekli dinlediğin bir şarkı,
sıkıldıkça izlediğin bir film gibi,
2 tuşla kaldığın yerden devam edilmiyor.
diğerleri gibi bir noktada yarım kalıyor da,
döndüğünde asla aynı bulunmuyor.
belki bu korkutmuştur seni,
bağlamış ellerini ve hapsetmiştir düşünmeye.
hem ne de olsa bir kadeh rakı,
birazcık da yıkmak dökmek,
yeter sorunları halletmeye.
çok yoruldun.
düşündün durdun çok yoruldun.
aradın, kayboldun çok yoruldun.
yalandan çabaladın,
bir hayalde başrol yaptın,
sarhoş bir mesaj attın çok yoruldun.
boş ver.
sen bu kadarsın, hak ettiğin de bu kadar.
"bitti" de ve git yatağına uyu biraz,
uyan ve başla yalandan devam etmeye.
çünkü her şey mahvolunca, ne kolaydır o kelime;
aman, neyse.
