Portakal soyarım ölümü beklerken 

Elimin ucunda kendi elim

Damlamamış sulardan birikmemiş göllerle bilemem artık, yaşamın bekaret perdesine dokunmak mıdır işim

Kendine biriken uğultusuyla

Anılarımda zıplayan o kurbağa

Sularına sınır çekilmiş nehirlerimin 


Portakal soyarım ölümü beklerken 

Elimin ucunda kendi elim


Gördüm serin gökyüzü altında soğuk gecenin 

Yıldız ışığı bitiminde Meryem’in iç çekişi


Ama gülün serpilmesidir yaşamı olduran

Ve yol ortası, çamur birikintisi

çocuk kahkahası derin derin 

Kalbimin ortasından salımış bir gülümsemeyle


Portakal soyarım, ölümü beklerken 

Elimin ucunda kendi elim