Portakal soyarım ölümü beklerken
Elimin ucunda kendi elim
Damlamamış sulardan birikmemiş göllerle bilemem artık, yaşamın bekaret perdesine dokunmak mıdır işim
Kendine biriken uğultusuyla
Anılarımda zıplayan o kurbağa
Sularına sınır çekilmiş nehirlerimin
Portakal soyarım ölümü beklerken
Elimin ucunda kendi elim
Gördüm serin gökyüzü altında soğuk gecenin
Yıldız ışığı bitiminde Meryem’in iç çekişi
Ama gülün serpilmesidir yaşamı olduran
Ve yol ortası, çamur birikintisi
çocuk kahkahası derin derin
Kalbimin ortasından salımış bir gülümsemeyle
Portakal soyarım, ölümü beklerken
Elimin ucunda kendi elim
Ahmetgolge
2021-11-17T23:42:33+03:00Yorumlarınız için teşekkürler eleştirinizde varsa duymak isterim. ( Düzeltme: 3. dizede virgülden sonrası 4. dize aslında, sonda da 'yaşamı olduran değil onduran aslında yanlış yazmışım) :)
Kenan Birkan
2021-11-17T22:33:41+03:00Güzel bir şiir, tebrik ederim. Tekrar eden o iki dize bence şiirin en güzel iki dizesi.
Ahmetgolge
2021-11-17T21:29:21+03:00hepinize ayrı ayrı teşekkürler. :)
Haneke
2021-11-17T21:07:32+03:00Ben de beğendim. Ellerinize sağlık.
Madam Bovary
2021-11-17T20:33:08+03:00"Portakal soyarım ölümü beklerken
Elimin ucunda kendi elim" çok iyi buldum bu kısmı. Tekrarlanması da hoş bir ahenk katmış. Kaleminize sağlık...
Ahmetgolge
2021-11-17T19:28:04+03:00Teşekkürler :)
Aysar Birgen
2021-11-17T19:21:20+03:00Güzel şiir, tebrik ederim 👏🏻