Asmin acı bir gülümseme ile bakıyordu Ferzan’ın yüzüne.Gözleri korkuyu,özlemi,aşk’ı ve ayrılığı aynı anda barındırıyordu.Yüzünün bürünmüş olduğu ifade ve hırsından titreyen dudakları konuşmasını zorlaştırıyor ve her konuşma girişiminde, söylemek istedikleri bir düğüm olup boğazına oturuyordu. Bir süre tüm bedeni tıpkı nöbet geçiren bir hastanın çaresizliğiyle öylece kaskatı kesildikten sonra titreyen dudakları arasından anlamlı anlamsız bir kaç kelime duyuldu. ‘’Tut elimi,gidelim buralardan.’’
