Hayat bir şiirden sıyrılıyor
Şiir yalnız kalıyor
Şiir uçuyor
Gidiyor hayatın olmadığı bir bahara doğru
Şiiri ayırıyor insanlık
İlerleyen tarihinden
Ve bu sırada
Angelus Novus geliyor
Korkak pençeleriyle alıyor götürüyor şiiri
Başka bir diyara
Şiir umut ediyor belki de o diyarda
İnsanlığın tarihi dışında bir tarih vardır
Daha fazla ışığı olan
Ve kanın olmadığı
Ölümün olmadığı başka bir diyar
Sen
Benim ruhuma gizlice karışıyorsun
Ve insanlık tarihi hız kesmeden
Devam ediyor ilerlemeye
Hız kesmeden savaş halleri geliyor
Ve geçerken savaş
Bir barış hali adı takıyor insanlık
Ölümün gerçek ve devamlı olduğu yaşamına
Birbirlerini yediği o yaşama...
Ve sen
Beni bir ay ışığı vakti
Hiç olmadık bir zamanda
Tüm insanlık tarihinden gizli bir yerde
Öpüyorsun dudaklarımı
Kan kokusu sarıyor bu sırada tüm havayı
Koku gitgide yoğunlaşıyor
Burnumu tıkıyor
Ve ben dudaklarımla
Dudaklarına karşılık verirken
Gökyüzünden
Korkak pençelerinde bir şiiri tutarak
Angelus Novus geçiyor
Kaçıyor insanlık tarihinden
Biz
Angelus Novus'un kaçışını izlerken
Kan kokusu artıyor havada
Ve o koku artık boğmaya başlıyor bizi
Kan boğuyor bizi
O gece insanlık tarihi ilerlerken
İleriye bizi kabul etmiyorlar
Boğularak ölüyoruz
Ve tarihte kalıyoruz
Toprak çekiyor içine bizi
Sen
Parçalarıma ayrılırken
Benden ayrılıyorsun
Böylece tarihte kalıyoruz diğer ölüler gibi
İşte şimdi
Şiir
Angelus Novus ile başka diyarlara gidiyor
Ben ve sen
Tarihin bir köşesinde yok oluyoruz
İnsanlık ise asil savaş ve barış halleriyle
İlerlemeye devam ediyor
