Yüzüklerim yok artık parmağımda, kaybolmasınlar diye takmıyorum, onları yok sayıyorum gibi hissediyorlar mıdır? Hatırlanmasını istediğim anları izlesinler, ben unutsam onlar hatırlasınlar diye köşeye koyardım, bir süredir sadece tavana bakıyorlar. Böyle mi hatırlayacaklar? Parçalarım burada ama benimle değil. Bu onlara yeterli midir?
