Anıların intihar ettiği bir zihin semti burası 

Şehrin uçsuz bucaksız dehlizlerinde 

Kaybolup giden gölgelerden

Yosun tutmuş duvarlarından

Geçip gider zaman.. 

Bir bayram sabahı büyüyen çocuğu 

suskunluğu 

Gökdelenleri ev bellemiş bir kuşun

tutsaklığı

Terkedilmiş yerlerin sükûneti siner üzerine

Şehrin karmaşası yıkılır gözlerine 

Anıların intihar ettiği bir zihin semti burası

İncir ağaçlarının çiçek açtığı vakit 

Semtin üzerine doğar güneş 

Gecenin sinsice avladığı duyguların 

ışığında

Mülhem bir vâveyla

Çöllerin kendine has yalnızlığında

Etrafını çevreleyen duyguların ışığında 

Anıların intihar ettiği bir zihin semti burası