Anıların intihar ettiği bir zihin semti burası
Şehrin uçsuz bucaksız dehlizlerinde
Kaybolup giden gölgelerden
Yosun tutmuş duvarlarından
Geçip gider zaman..
Bir bayram sabahı büyüyen çocuğu
suskunluğu
Gökdelenleri ev bellemiş bir kuşun
tutsaklığı
Terkedilmiş yerlerin sükûneti siner üzerine
Şehrin karmaşası yıkılır gözlerine
Anıların intihar ettiği bir zihin semti burası
İncir ağaçlarının çiçek açtığı vakit
Semtin üzerine doğar güneş
Gecenin sinsice avladığı duyguların
ışığında
Mülhem bir vâveyla
Çöllerin kendine has yalnızlığında
Etrafını çevreleyen duyguların ışığında
Anıların intihar ettiği bir zihin semti burası